Enrica Camporesi (°1985) bouwt aan een hybride artistieke praktijk als kruispunt van podiumkunsten, publieksdramaturgie en socio-pedagogisch werk.
Verbeelding, dialoog en ontmoeting zijn centrale thema's in haar werk, evenals misverstanden en migratie, nostalgie en vertalingen. Zij verbindt individuele levensverhalen met macroscopische geschiedenis, zowel in haar artistieke praktijk als in haar werk als sociocultureel werker en als mens.
Haar denkkader beweegt tussen verschillende contexten en talen (Italiaans, Engels, Frans, Nederlands en Arabisch). Zij beschouwt talen en grammatica's als metaforen en onderzoeksterreinen, en speelt graag met wat taal betekent - hoe wij dingen bedoelen met onze woorden, hoe we handelen door taal, en hoe misverstanden ontstaan in communicatie. In haar workshopsreeks Het gewicht van woorden zoekt zij bijvoorbeeld naar de lijfelijkheid van woorden.
“In haar werk stelt Enrica vragen bij de fundamenten van ons denken over taal: door een zintuiglijke benadering van het woord legt ze andere lagen bloot van de manier waarop we taal ervaren. Voor kinderen die al opgroeiend een taal verwerven of mensen die door migratie met een nieuwe taal te maken krijgen, maakt Enrica’s onderzoek zichtbaar hoe verschillend we taal kunnen beleven. In een veeltalige samenleving als die van een stad als Antwerpen is dat onderzoek wezenlijk.” - Koen Haagdorens, dramaturg hetpaleis -
Enrica geeft vorm aan performances, theatervoorstellingen, storytelling, teksten en vertalingen, pedagogische workshops en participatieve trajecten op zoek naar bewoonbare metaforen voor gefragmenteerde gemeenschappen en individuen.
Naast het schrijven zet zij in op mindmaps en collectieve tekeningen als dramaturgische tool om processen en repetities te visualiseren en te faciliteren, om de energie van situaties te vatten die voorbij het verbale reikt.
Met haar engagement voor het feministisch collectief Tiny Demolitions, het artistiek onderzoekhuis wpZimmer en de sociale keuken van De Kompaan draagt zij bij aan de ontwikkeling van informele peer-learning communities.
Zij heeft een Master in Theater (2023, Toneelacademie, Maastricht) en een master in Arabische taal, geschiedenis en literatuur (2011, Universiteit Cà Foscari, Venetië).
///
Werk
Oef! (2024-25) is een theatervoorstelling (blackbox, 4+) over hoe twee mensen en een mysterie elkaar ontmoeten, begrijpen, kwijtraken en teruguitvinden.
Oef! The arousal of meaning (2024 - in progress) is een collectief kunstenaarsboek en papierobject dat artistiek onderzoek als storytelling beschouwt (productie: ZUYD Hogeschool, Maastricht). Gebaseerd op de lecture/performance Oertaal: epiphanies (2023).
In Oertaal: oefeningen (2020-22) verspreidde zij een mythisch verhaal over taal, moederschap en kennisoverdracht als performance, artikel, lezing en workshop. Hiervoor kreeg zij een ontwikkelingsbeurs van de Vlaamse Gemeenschap.
In “Performing the self - the interview” (2017-20), een theatervoorstelling en installatie samen met beeldend kunstenares Elena Mazzi, gaf zij vorm aan de onmogelijke ontmoeting tussen een protection officer en een asielzoeker vóór de aankomst van de tolk (script gepubliceerd in 2018 en 2023 door Thalie Art Foundation, Brussel).
Als publieksdramaturg en procesvisualisator werkt zij voor theatermaker Ahilan Ratnamohan in The Institute of Anarchic and Artistic Language Learning (2024) en Pidgin X (2022), Donja Hota van Enkidu Khaled (2024), Palm van Lennert De Vroey en Elisa Palm (2025).
Naast haar eigen artistieke praktijk engageert zij zich als gastdocent en workshopbegeleider aan kunstopleidingen, organisaties en culturele instellingen, zoals de Toneelacademie Maastricht, Conservatorium Antwerpen, het MAS, Faculteit van Architectuur/Universiteit van Antwerpen en Hoge School Thomas More, De Veerman, Madame Fortuna, kunstZ, Mestizo Arts Platform, Man Over Boord.
Enrica schreef voor beeldend kunstenares Elena Mazzi de dialogen van de audioinstallatie Silver Rights (2020) en de korte film Muse (2019 - Mascarilla: Codes of domestic violence). Zij is auteur van de recensies/essays In altre parole word ik ook iemand anders en Geweldige fouten: enkele gedachten over normnegotiëren, taalmaken en elkaar begrijpen voor Forum +, tijdschrift voor onderzoek in de kunsten (2022, Amsterdam University Press, Universiteit van Antwerpen).
Zij was medeoprichter van participatieve theaterprojecten en straatperformances in Forlì, waaronder I barbari: esperimenti di teatro intuitivo (2015).
Zij werkte als mediaverantwoordelijke en PR-manager voor DCAF, Downtown Contemporary Arts Festival (2011-13) en voor het Italiaanse Instituut van Cultuur (2013) in postrevolutionair Caïro. Hierover schreef zij als freelance correspondent voor Africa e Mediterraneo en Istituto Paralleli.
Auteur van "Latent civil war. Historiography and national belonging in post civil war Lebanon" in Uni-formed memories. Peoples, states, nations in Mediterranean and Middle East (Milano, 2010).