In het werk van Charlotte Bouckaert staat het kijken centraal. De tijd van het kijken, het onverwachte en de verbeelding. De grootste vijand van het kijken is dat we op voorhand al denken te weten waar we naar kijken. Zoals de schilder Cézanne in zijn stillevens niet schilderde zoals hij wist hoe appels er uit zagen, maar door minisculeus te kijken hoe de appels aan hem verschenen. In het atelier van de schilder liggen de dingen misschien stil, maar in zijn beeld bewegen ze.
In essentie is dat wat Bouckaert het publiek biedt: de vraag of er nog meer mogelijkheden in ons kijken schuilen. Zelf legt ze deze methode uit met een metafoor: zij reikt de toeschouwer een verrekijker aan, maar die moet het toestel zelf nog scherpstellen.
Door het schenken van aandacht, als is het een eenvoudig beeld of object, brengt ons in beweging en daarin kunnen we elkaar ontmoeten.
Charlotte Bouckaert startte haar artistieke praktijk via het medium fotografie.
Hoewel fotografie een factor blijft in haar werk, trekt Bouckaert het stilstaande beeld bewust open naar andere disciplines. In de fotografie ontbreekt het procesmatige; het beeld dat zich, in dialoog met de kijker, geleidelijk ontwikkelt, vervormt en weer vervaagt. In het vluchtige schuilt voor haar de ontroerende, betekenisvolle kracht van het beeld: één kort moment, dat het kijken en het denken activeert.
Charlotte Bouckaert verkent de grenzen tussen performance en beeldende kunst. Ze maakte een tijd deel uit van het collectief Atelier Bildraum. Ondertussen focust ze zich terug op haar eigen praktijk. Zo maakte ze in 2020 de voorstelling 11 seconds en legt op dit moment haar focus op de kracht van het banale object in onze alledaagse omgeving.
Choreografie van het stilstaand beeld - Tamara Beheydt over het werk van Charlotte Bouckaert
